Το αποτέλεσμα των Βουλευτικών Εκλογών της 4ης Οκτωβρίου ανέδειξε την αναγκαιότητα μιας άλλης πολιτικής φιλοσοφίας και αντίληψης, σχετικά με την διαχείριση των Δημοσίων Υποθέσεων, του Δημόσιου Χρήματος και των Αναγκών του Πολίτη.
Η Ελπίδα και η Ευθύνη που δημιουργήθηκε, μετά τον απίστευτο εκλογικό θρίαμβο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και προσωπικά του Γεωργίου Α. Παπανδρέου, είναι πολύ μεγάλη.
Θυμίζει πολλά από τα χαρακτηριστικά της εποχής του ΄81, ταυτισμένα με τις ανάγκες, μιας σύγχρονης εποχής.
Ελπίδα και Ευθύνη, που αναδείχθηκε μέσα από την ψήφο του Ελληνικού Λαού και ιδιαίτερα από ετερόκλητες κοινωνικές δυνάμεις.
Ετερόκλητες κοινωνικές δυνάμεις που καταδίκασαν τον συντηρητισμό και εναπόθεσαν τις ελπίδες τους σε μια σοσιαλιστική - προοδευτική Κυβέρνηση, που στην βασική της πολιτική κατεύθυνση θα πρέπει να βρίσκεται πάντα, ΠΡΩΤΑ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ.
Η κοινωνία με την ψήφο της, την 4η Οκτωβρίου καταδίκασε
την ποιο αντιπαραγωγική κυβέρνηση από την μεταπολίτευση και μετά
έναν Πρωθυπουργό που απουσίαζε από την δημόσια σφαίρα, αφού ποτέ δεν μίλησε ανοικτά και που δεν τόλμησε να πάρει αποφάσεις για την διαφθορά, που μόλυνε καθημερινά την δημόσια ζωή του τόπου
μια Κυβέρνηση που έκανε τα πάντα στην κατεύθυνση κατάργησης της διάκρισης των εξουσιών, επιβάλλοντας μια ανεξέλεγκτη εκτελεστική εξουσία, που δεν ελεγχόταν από κανέναν
μια καταστροφική πολιτική, εξαφάνισης των μεσαίων στρωμάτων, μέσα από μια ανεκδιήγητη οικονομική πολιτική
Η Ελπίδα και η Ευθύνη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα είναι τεράστια.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Α. Παπανδρέου, πέρα και έξω από την άμεση εφαρμογή του Κυβερνητικού του Προγράμματος είναι η ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
Κανένα Κυβερνητικό Πρόγραμμα δεν θα μπορέσει να έχει τύχη, εάν πρώτα δεν αποκατασταθεί η Ηθική στην Πολιτική, μιας και η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, πιστεύει ότι η διαφθορά κυριαρχεί στην πολιτική ζωή του τόπου.
Πρέπει στην πράξη άμεσα, να γιατρευτεί το άρρωστο κλίμα της διαφθοράς που επικρατεί στην κοινωνία.
Το αμέσως επόμενο βήμα πρέπει να είναι η επανασύνδεση, με αυτό που ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, αποκαλούσε μη προνομιούχους Έλληνες.
Δηλαδή με τα συμφέροντα όλων εκείνων που βιώνουν την φτώχεια, την εγκατάλειψη, την μιζέρια.
Η νέα κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει σε μεγάλες θεσμικές αλλαγές, που θα δίνουν λύσεις σε χρόνιες παθογένειες του ελληνικού κράτους και της οικονομίας.
Να επανακαθορίσει ποιος παράγει, τη παράγει και για ποιον το παράγει.
Να εμπνεύσει και να οργανώσει νέες συλλογικές μορφές λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος.
Απαιτείται η συγκρότηση μιας νέας συλλογικότητας σε όλα τα επίπεδα άσκησης και παραγωγής της πολιτικής.
Να μεταβεί από την Μαζικότητα στη Συλλογικότητα.
Ξεκινώντας από το Κόμμα και καταλήγοντας στην Κυβέρνηση.
Με διαδικασίες ανοικτής διαβούλευσης και προσδίδοντας έναν νέο ρόλο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ως τον εγγύτερο θεσμό προς τον Πολίτη – κρατικό μηχανισμό.
Απαιτείται μια νέα κουλτούρα, όπου προϋπόθεση για την λήψη των αποφάσεων θα αποτελεί η σύνθεση των αντιλήψεων και των απόψεων.
Η συλλογικότητα να αποτελέσει τον πυρήνα της συμμετοχικής διαδικασίας - δημοκρατίας, αυτήν που οραματίζεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γεώργιος Α. Παπανδρέου και εναπόθεσε την ελπίδα της, η μεγάλη πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας.
Αυτός ο εκλογικός θρίαμβος και η σημασία αυτής της μεγάλης Νίκης, για να αποκτήσει νόημα, θα πρέπει άμεσα στην πράξη, να εμπλουτιστεί η Πολιτική με ΗΘΙΚΗ και η Μαζικότητα με ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου